Na een reikibehandeling van mijn vriendin, ontving ik een kaart met daarop: ‘Eerst zaaien, dan oogsten.’ Ze gaf aan dat ik meer mocht gaan wonen in mijn hart, en had tijdens de sessie een beeld gehad van een bloem die steeds open en dicht ging.
Ik herkende dit sterk: ik merk dat ik van sommige dingen in mijn leven ontzettend tot bloei kom, en ook dat sommige aspecten van mijn leven me laten sluiten en in overlevingsstand brengen. Natuurlijk is dit bij iedereen in meer of mindere mate het geval, geen enkel leven heeft alleen maar mooie kanten. De vraag is echter of je de situaties die je energie kosten zoveel impact laat hebben dat je bloei tot stilstand komt. Wat heeft jouw 'hartenbloem' nodig om te blijven bloeien, en niet gevoelig te zijn voor de giftige atmosferen die eromheen bestaan? Ik voel heel sterk dat dit een vruchtbare bodem mag zijn. De voeding die je jezelf geeft is je basis. Zorg jij goed voor de bloem, en geef je haar wat ze nodig heeft, dan zal ze vanuit haar innerlijke kracht bloeien en al haar schoonheid aan de buitenkant kunnen delen met de wereld. Ze zal dan sterk zijn, en niet omver gewaaid worden, omdat ze stevige wortels heeft, en een krachtig lichaam. Ze weet dat zij deze specifieke bloem is, met haar unieke schoonheid, en niet de bloem aan de overkant, die ook heel mooi is, maar niet hetzelfde.
Hoe geef je jezelf die voeding? Door te doen wat je gelukkig maakt, door een positieve mindset, plezier, liefde, zachtheid en zelfacceptatie, en een omgeving waarin je de ruimte hebt om de bloem te laten groeien.
Wonen in je hart betekent voor mij dat je echt in contact bent met jezelf, wetend waar je van ‘aan’ gaat, en wat je alleen maar energie kost. Met liefde naar jezelf kijken, luisteren en spreken, en jezelf accepteren om wie je bent, en daar liefde voor voelen. Uitgaan van jezelf, en wat jij vindt en ervaart, in plaats van wat de mensen om je heen vinden. Alleen jij bent de beschermer van jouw hart, anderen hebben er niets over te zeggen, dus neem hier ook eigenaarschap over. Wat maakt mij gelukkig? En wat niet meer? Waar bloei ik van op, en straal ik authenticiteit en enthousiasme door uit? En wat maakt dat ik me terugtrek en in survivalstand ga?
Deze vragen zul je jezelf waarschijnlijk je hele leven mogen stellen, om te blijven bloeien. Er is naar mijn idee geen vaststaand moment waarop je opeens alles weet, het verandert, en dat is ok. Maar als je regelmatig de tijd neemt om te luisteren naar wat je voelt en verlangt, zul je merken dat je hart zich gehoord voelt, en je makkelijker toelaat. Het betekent niet dat je leven opeens 180 graden draait, als je af en toe een meditatie doet. Maar op de langere termijn kan dat zeker een mogelijkheid zijn.
Eerst zaaien, dan oogsten.
Reactie plaatsen
Reacties